Η προσωποκεντρική προσέγγιση στη θεραπεία

Η προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους άξονες της ανθρωπιστικής ψυχολογίας και έφερε μια ριζοσπαστική αλλαγή στον τρόπο που κατανοούμε τη θεραπευτική σχέση. Βασίζεται στην πεποίθηση ότι κάθε άτομο διαθέτει έμφυτη τάση προς την αυτοπραγμάτωση, δηλαδή τη συνεχή του ανάπτυξη και εξέλιξη, όταν βρίσκεται σε ένα περιβάλλον υποστήριξης και αποδοχής.

Στο επίκεντρο της προσέγγισης βρίσκεται η αυθεντική και ισότιμη σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου. Ο θεραπευτής προσφέρει έναν ασφαλή χώρο, όπου κυριαρχούν τρεις βασικές συνθήκες: η άνευ όρων θετική αποδοχή, η ενσυναίσθηση και η αυθεντικότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το άτομο νιώθει ότι μπορεί να εκφράσει ελεύθερα τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, χωρίς φόβο απόρριψης ή κριτικής.

Η προσέγγιση του Rogers δεν αντιμετωπίζει το άτομο ως ένα σύνολο συμπτωμάτων, αλλά ως μια μοναδική προσωπικότητα που έχει τη δύναμη να βρει τις δικές της λύσεις. Εστιάζει στην προσωπική εμπειρία και στο «εδώ και τώρα», αναγνωρίζοντας τη σημασία της υποκειμενικότητας και της εσωτερικής αλήθειας κάθε ανθρώπου.

Πρόκειται για μια θεραπευτική φιλοσοφία που εμπνέει εμπιστοσύνη, αυθεντικότητα και σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη.